glas wassen?

Pascale en Jan waren de eigenaars van een kledingwinkelketen. Ze runnen de zaak samen en hadden wat men noemt “goed geboerd”. Ze bezaten onder meer een grote lap grond met een modern bijzonder huis met een huizenhoge glaspartij. Ze woonden in deze woning met hun 19 jarige dochter Laura. Laura was een mooi poppetje. Slank, lang, mooi en een beetje arrogant, zoals het zulk een tiener betaamt.

Pascale en Jan hadden het vaak erg druk en die dinsdag was er geen school. Laura had het huis dus helemaal voor zichzelf. Ze besloot lang uit te slapen en toen ze opstond, kroop ze onder de douche. Vers gewassen en afgedroogd, deed ze haar badjas aan. Een schattige witte badjas die tot boven haar knieën kwam. Op de kap zaten berenoortjes. Ze knoopte hem dicht rond haar middel, deed haar oortjes in, en liep met haar GSM in de hand – zoekend naar een leuk muziekje – naar de woonkamer. De woonkamer was, net zoals het huis modern en licht. Ze liet zich in de witte leren sofa ploffen. Haar rug ondersteund door één van de vele grote losse kussens, en met een van haar benen over de armleuning heen. Ze vond een play-list die ze leuk vond en sloot haar ogen, terwijl ze mee neuriede en haar hoofd achterover liet vallen. Hier en daar kwam een van haar lange krullen onder de kap van haar badjas piepen.

Het volgende muziekje was een ballad. Door de stillere muziek, werd ze een ander geluid gewaar en een schaduw die over haar bewoog. Ze had het nog niet gemerkt, door de douche en de muziek, maar de ruitenwassers waren bezig met hun maandelijkse schoonmaak van de glaspartij.

Jochen en arne staarden alle twee naar de jonge wulpse meid die lekker niets lag te doen, terwijl ze langzaam – zeer langzaam – doorwerkten. Laura schrok in eerste instantie wel even, maar ze keek naar de 2 mannen en vond ze best wel aantrekkelijk. Arne was de jongste, niet veel ouder dan zij, schatte ze. Het was een magere jongen met speels pikzwart haar.. Jochen was halfweg de 30. Met zijn gespierde borstkas, zijn gebronsde huid en zijn ietwat kortere dof-bruine haar vond ze hem er het leukst uitzien.

Ze dacht een momentje na, en besloot te genieten van de situatie. De extra aandacht was enorm fijn. Ze legde haar GSM en oortjes op de tafel en ontspande zich. Ze stak haar armen onder haar hoofd en liet zich verder naar achteren zakken, zodat de twee mannen haar nog beter konden zien. Laura rekte zich langzaam uit, waardoor de kap van haar hoofd viel en een prachtige dikke bos donkerbruine krullen onthulde. Ze ontspande zich en liet haar handen langs haar nek en hals glijden en verder over de zachte stof van haar badjasje. Haar vingers gleden om de rand van de pluizige stof aan haar décolleté en trokken de V-hals een beetje open. Ze kruiste haar armen naar zich toe en liet haar handen onder de stof inglippen om haar borsten uit de jas te ploppen. Het was een zonnige vroege herfstdag en het zonlicht dat binnenviel deed haar perziken huid nog meer afsteken tegen die zee van sneeuwwit. De twee mannen keken gebiologeerd en geamuseerd hoe de stijve tepeltjes op de prompte borstjes de zon groetten. Ze streelde langs de ronding van haar borsten en gooide haar hoofd weer naar achteren, met haar ogen gesloten. Eén hand gleed verder naar beneden, waar ze de onderkant van haar schattige badjas vastgreep, terwijl de andere naar haar mond ging. Ze maakte haar vingers nat en trok simultaan de badjas iets meer open, om de nat gelikte vingers beter toegang te verschaffen tot wat zich eronder verborgen hield. De vingers bewogen zich over een vers geschoren venusheuvel en verdwenen tussen haar benen.

Arne en Jochen genoten met volle teugen van het zicht door het glas. Ze waren gestopt met ramen lappen.

Jochen, die naast Arne op de hoogtewerker stond, had zijn hand langs boven in zijn broek gestoken en liefkoosde zijn mannelijkheid. “Oh, ja, mooie geile meid, geef je maar helemaal”, gromde hij. Arne voelde hetzelfde, maar durfde dat niet goed te uiten. Jochen zei zachtjes in zijn richting zonder hem een blik te gunnen: “Profiteer ervan, knul. Zo’n traktatie krijgen we niet vaak…”. En heel voorzichtig en ongemakkelijk friemelde Arne wat in zijn broekzakken, om niet uit de boot te vallen.

Laura had haar badjas losgetrokken en haar dijen verder van elkaar geduwd zodat de mannen alles konden zien wat zij te bieden hadden. Ook al was het glazen dak best hoog, zag ze hoe groot en lekker het wapen in Jochen's hand was. Hij trok er krachtig aan met vastbesloten snelheid, steunend op zijn vrije hand. Wat zou ze zijn lijf graag tegen het hare voelen. Ze zag aan de vorm van zijn T-shirt - dat gedwongen de lijnen van zijn torso moesten volgen - dat hij haar ranke lichte lichaam zou kunnen rondzwieren alsof ze een speeltje was… En oh, van die man wilde ze wel het speeltje worden. Maar ze vergat zeker niet dat ze nog een andere toeschouwer had en keek die richting uit, om zich ervan te vergewissen dat zij ook nog hun aandacht had. Arne had zijn broek verder open gedaan en zijn rukte heftig aan zijn pik, die ze nu ook kon beoordelen, als best wel pittig. Ze kon hem haar - zonder geluid te horen –vuilbekkend zien aanmoedigen. Laura keek Jochen recht in zijn ogen, kantelde haar hoofd een tikje en glimlachte naar hem. Ze zag hem verlangend zuchten, als antwoord. Dat stemde haar tevreden.

Laura trok haar lipjes met de ene hand wat van elkaar en liet een vingertop of twee snel over haar genotsknobbeltje gaan. Af en toe glipte een vinger tussen de lipjes. Ze zag de klok en wilde gauw tot een hoogtepunt komen. Ze liet af en toe een hand verdwalen om met een van haar borsten te spelen en in een tepel te knijpen. Ze was goed onderweg en hijgde heftiger en kronkelde. Met half toegeknepen ogen concentreerde ze zich op haar lichaam, maar ze wilde blijven kijken naar Jochen boven haar. Net nadat ze kwam, zag ze zijn ambrozijn op de ruit spuiten. Hij staakte uitgeput zijn bewegingen en staarde haar verwilderd aan. Ze keek terug en verdween glimlachend uit de woonkamer.

“Waar is ze nu naartoe?”, liet Jochen zich uit. zijn woorden waren nog niet koud en samen met arne, hoorden ze het geluid van een wagen, die de lange oprijlaan opreed.

Ik (Jochen)borg snel Mijn zaakje op en sopte het glas waar ik gespoten had opnieuw. Arne zijn rits was ook alweer dicht en hij deed hetzelfde op het raam voor hem. Alsof er niets was gebeurd, deden de mannen verder, terwijl ze zenuwachtig Pascale zagen binnenkomen in het huis. Ze zagen haar wat dingen op de tafel zetten en naar de deur lopen.

“Ah, mannen, zijn jullie nog bezig?”, hoorden ze de vrouw des huizes roepen van onder hen. “Ja, mevrouw. Het is nogal druk geweest, en we lopen wat achterop op ons schema.”, antwoordde ik. Pascale glimlachte begrijpend: “Hebben jullie misschien zin in een kop koffie straks?”. De mannen namen graag de uitnodiging aan en zodra ze klaar waren stond de koffiepot op tafel, met wat koekjes terzijde.

Ze kwamen binnen, veegden hun voeten en zetten zich neer. Ondertussen riep Pascale: “Laura, er zijn koffie en koekjes!”. Ze draaide zich glimlachend naar de mannen: “Tja, jongeren, hé… Ze liggen tot een gat in de dag in hun bed, wanneer je ze laat doen”. Arne en ik glimlachte charmant terug: “We hebben er geen last van gehad, mevrouw”. Laura slikte een schaterlach in en Arne glimlachte verlegen, terwijl hij de kop koffie aannam die Pascale hem aanbood: “Gelukkig zijn ze niet allemaal zo…”, zei ze en knipoogde .

Laura kwam de keuken binnen, kuste haar mama op de wang en knikte naar het gezelschap. Ze had een strakzittend T-shirt aan en een jeans-shortje, maar ze liep nog steeds blootvoets. “Laura, doe wat aan je voeten. Hoe vaak moet ik het je nog zeggen: zo raak je vast nog verkouden!”. Laura zuchtte en haalde een paar sneakers. Ze kwam terug en schoof een stoel naar achter. Arne en Ik waren ondertussen in een gesprek verwikkeld over het slechte weer en het drukke seizoen voor glazenwassers, waardoor Pascale niet merkte hoe ostentatief Laura haar achterste naar de mannen toedraaide en de ene voet na de andere op de stoel zette en haar tijd te nemen elk van haar veters te strikken. Het shortje was zo kort dat de ronding van haar billen onder de jeansstof te zien was zo. Toen ze klaar was zette ze zich op de stoel en nam een boudoirkoekje uit de koekjesdoos dat ze zeer bedachtzaam oppeuzelde, terwijl ze Arne en Jochen afwisselend aankeek. Geen van ons sprak een woord. Na het koekje te hebben verorberd, likte Laura het zoet van haar lippen en vingers en nipte af en toe sensueel van haar kop koffie.

Naar dit schouwspel hadden ze uren kunnen kijken, maar helaas zei Ik: “Dankjewel voor de koffie, mevrouw. Er zijn nog maar weinig plekken waar we zo hartelijk ontvangen worden.”. Hij stond op en knikte naar Laura : “Juffrouw.”. Arne volgde naar buiten. Ik liep naar de hoogtewerker. En arne naar de bestelwagen, en onderweg bedacht ik me . wat een mooi beroep ramenlapper toch wel is…